|
|
|
| Auteur |
Bericht |
SteLLa
Lid sinds: 22 May 2007
 |
Onderwerp: Vrijdag 18 januari 2008 Geplaatst op: Sat 19 Jan 2008 om 01:27:36
|
(Aan de lengte te zien was ik duidelijk op dreef vandaag...)
Vrijdag 18 januari 2008
Humeur: twijfelachtig
Weer: winderig
Bezigheden: goede voornemens uitvoeren
Ik heb altijd al erg veel vrienden gehad om me heen. Als je veel uitgaat en altijd op stap bent, is dat ook maar normaal, want je komt veel mensen tegen. Ik heb ook geen probleem met vriendschap te sluiten, want ik ben best wel sociaal. Maar zelfs iedereen met veel vrienden, heeft toch altijd die ene bepaalde vriend of vriendin waar hij het liefste mee weggaat of altijd het hart kan uitstorten. Iemand waarop je altijd kan vertrouwen, die je altijd kan bellen en alles kan vragen, en overal met je mee naar toe gaat. Zo is er altijd wel één persoon. En altijd maar één. Geen twee. Er kan altijd maar één beste vriendin zijn.
Stel je nu eens voor dat die persoon er van de ene op de andere dag niet meer is. Wie zou je dan bellen met je problemen? Met wie zou je dat avondje gaan stappen? Aan wie vertrouw je dan je geheim toe? Er zijn altijd nog wel mensen natuurlijk, maar wat als die ene speciale persoon weg is?
Kut, toch?
Nu, dat heb ik meegemaakt. En ik heb er heel lang niet over willen praten, maar nu heb ik het gevoel dat alles weer aan het keren is, dus moet ik toch even mijn hart luchten.
Mijn beste vriendin heeft mijn vriend gezoend.
Ha.
Dat is ondertussen van de zomer geleden en ik had haar sindsdien ook niet meer gesproken. Ook al heeft ze me honderd keer gebeld en ge-sms’t met verontschuldigingen. Wat had ze dan gedacht?? Zoals ik aan een andere vriendin vertelde: Er is maar één ding wat je beste vriendin kan doen om de vriendschap volledig stuk te maken, en dat is aankomen aan hetgeen wat je nog dierbaarder is dan haar.
In ieder geval, ik hoefde geen verontschuldigingen, en heb haar gewoon uit mijn leven gesloten. Niet gemakkelijk, want ik heb mij een hele tijd eenzaam en alleen gevoeld. Dat is misschien ook wel het gevaar in altijd met dezelfde persoon je hele leven te delen. Geef mij in de toekomst dan maar veel goede vrienden, in plaats van één beste vriend.
Dacht ik.
Maar dat werkt zo niet blijkbaar. Of toch bij mij niet.
En nu kan je zeggen, je hebt toch je eigen vriend, vertrouw daar dan alles aan toe! Maar wie vertel je dan over hem? En zo zitten we weer in een cirkeltje.
Ik ben wel iemand die nogal graag wraak neemt. Ze zullen altijd geweten hebben dat ze niet met mijn voeten moeten spelen. Er was eens een kerel die me net voor de zomer ongevoelig en gemeen gedumpt had. Heb ik hem samen met een vriendin meteen ingeschreven op een swingertjes site, en werd hij twee maanden lang getergd met allemaal leuke sms’jes en telefoontjes! Hij had al heel wat minder noten op zijn zang toen we hem na de zomer terugzagen. (Nu is hij trouwens weer een goede kameraad, maar hij heeft dan ook minder streken als vroeger).
Mijn manier van wraak nemen op mijn beste vriendin was haar gewoon compleet negeren. Zij heeft mij heel erg gekwetst, en ik denk dat dit de manier was waarop ik haar het ergste terug kon kwetsen. Plus natuurlijk de rest van onze gemeenschappelijke vrienden naar mijn kant toe trekken. Wat niet erg moeilijk was, gezien iedereen het enorm respectloos vond wat ze me aan gedaan heeft.
Ik heb dat dus toch enkele maanden kunnen volhouden, en we kwamen elkaar best wel veel tegen in het uitgaan. Maar zoals ik al zij, is de storm in mijn hoofd een beetje gaan liggen tegenwoordig.
Toen Kristof begin december is overleden, heb ik veel nagedacht over mijn vrienden. En misschien is het leven te kort om lang kwaad te zijn op iemand. Iedereen kan van de ene dag op de andere ineens doodgaan, en zal ik dan mijn hele leven geen spijt hebben dat ik haar niet kon vergeven? Mijn beste vriendin worden zal ze wel nooit meer, maar misschien kunnen we nog wel eens praten met elkaar.
Dit dacht ik aan het begin van vorige week. Bovendien voel ik me voor het eerst in maanden weer echt goed bij een kameraad. Bij Dimitri kan ik veel kwijt, en wij zijn als twee handen op één buik. Wat hij zei over karma heeft me trouwens doen nadenken: what you give is what you get returned. Wees lief voor de mensen, en ze zullen lief zijn voor jou. En als je het in je hart vindt om iemand te vergeven, heb je meer kans dat ze jou vergeven als je ooit eens een grote fout maakt.
Vorige donderdag hadden we nieuwjaarsreceptie op het werk, en zoals ik al eerder zei, gingen we daarna filmpje gaan kijken bij hem thuis. Tegen 18u en een aantal glazen champagne later, zag ik dat hij zich duidelijk verveelde. Hij zat op een stoel in een hoekje met Veronique en Sarah, onderuit geleund en een beetje in de verte aan het staren. Ik was echter leuk aan het babbelen met Audrey en Imke. Als drie giechelende meiden, besloten we even later de jongens te gaan afluisteren. Na een paar glazen champagne voel je je toch altijd weer veertien!
Ze stonden wat verder in een gesloten groepje, dus schoven we met ons drieën heel subtiel stoel voor stoel een plaatsje op, zodat we steeds dichterbij zaten. De mannen hadden niets door, dus schoven we nog wat dichter. Het moet wel een hilarisch zicht geweest zijn, als ze ineens verbaasd achter zich keken, en hé: daar zaten we, vriendelijk lachend. ☺ Is er iets?
De receptie liep op zijn einde, en ik bleef nog wat kletsen met Audrey en Imke en de redacteurs. Dimitri kwam schuifelend bij me, en kwam tussen mijn benen staan. Ik legde mijn handen op zijn dijen en hij nam ze vast. “Gaan we es zien, schat?” vroeg hij. Nog voor ik kon antwoorden, hoorden we Audrey tegen Imke fluisteren: “Is dat een koppel??”
Dimitri zette als een wesp gestoken een stap achteruit. Maar dan lachte hij. “Ja ik heb me bekeerd, ik wil een kind,” grijnsde hij. Ik keek Audrey zielig aan: “Negen maanden en dan dumpt hij me!”
We lachten. Komaan!
Dat is ook wel veilig aan een homoseksuele kameraad als beste vriendin. Ik ben er zeker van dat mijn vriend niet met hem gaat lopen!
We lieten ons aan de bushalte ophalen door Wouter, gingen dan frietjes eten en Saw 3 bekijken. Dimitri was opgejaagd. “Als we ons haasten, kunnen we de late voorstelling van Saw 4 nog halen!”
We wonen niet zo ver van de bioscoop, dus wouden we diezelfde avond nog het vervolg gaan kijken. Met ons drieën zaten we dan gezellig samen in zijn zetel gepropt, heel erg dicht bij het scherm. Ik ben toch een paar keer onder het deken moeten kruipen van de gruwelijk scènes! Maar het zijn wel leuke films met elke keer een verrassend einde!
Saw 4 hebben we echter niet meer gehaald, en dan maar uitgesteld naar afgelopen maandag. Dat was ook wel leuk, met een enorme emmer popcorn, twee vriendjes en ik, gezellig!
Zaterdag ben ik op bezoek geweest bij mijn ex-beste vriendin. Ergens heb ik het gevoel dat nu ik Dimi heb, en haar niet meer zo erg nodig heb, het ook gemakkelijker is om haar te vergeven. Dan moet ik tenminste niet toegeven dat ik haar vriendschap eigenlijk wel mis.
We hebben besloten om niet meer te praten over wat er gebeurd is, maar wel over de dingen die we de afgelopen maanden hebben meegemaakt. Herinneringen ophalen is gemakkelijk, dan hoeven we tenminste niet te praten over onze echte problemen.
Ik ben 2008 dus alvast goed gestart. Ik heb dit jaar al iemand vergeven, een nieuwe beste kameraad gemaakt, en al begonnen aan mijn goede voornemens.
Dimi en ik zijn ons dinsdag gaan inschrijven in de fitness, en vanaf nu gaan we elke week een paar keer gaan! Wat deze week eigenlijk al slecht begon, want zijn amandelen zijn ontstoken dus hij zit aan zijn bed gekluisterd. Dat hij maar snel beter wordt, want met wie moet ik nu weggaan en praten over jongens?
Shit, daar doe ik het weer.
Laatst bewerkt door VuurVlinder op Tue 26 Oct 2010 om 21:18:46, 1 keer bewerkt.
|
|
|
|
|
|
| Auteur |
Bericht |
Lingirl
Lid sinds: 20 Dec 2004
|
Geplaatst op: Sat 19 Jan 2008 om 13:03:28
|
Heel erg herkenbaar.. Maar vergeven is soms zó moeilijk.. Zelfs al heeft mijn ex-beste vriendin niet met mijn vriend gezoend of iets in die richting.. Toch neem ik haar dingen kwalijk.. Maar je hebt gelijk, het is beter om niet te praten over dat wat gebeurd is (of eigenlijk dat wat niet gebeurd is) maar gewoon over andere dingen.
Ik vind dat je heel boeiend schrijft! Heb alles in één keer gelezen!
Laatst bewerkt door Lingirl op Mon 21 Jan 2008 om 23:54:12, 1 keer bewerkt.
Laten we praten zonder woorden... Dat zegt zoveel meer (Frank Boeijen)
|
|
|
|
|
|
| Auteur |
Bericht |
Moniek
Lid sinds: 28 Jun 2007
|
Geplaatst op: Sat 19 Jan 2008 om 14:26:14
|
Ben er stil van, mooi hoor Stella.
Enne vooral doorgaan 
Groetjes 
Liefde zit in een klein hoekje, jammer dat de wereld rond is.
|
|
|
|
|
|
| Auteur |
Bericht |
persephone
Lid sinds: 13 Aug 2003
|
Geplaatst op: Sat 19 Jan 2008 om 22:14:17
|
| ik heb hem zo in 1 ruk uitgelezen vond hem erg goed Stella!
|
|
|
|
