|
|
|
| Auteur |
Bericht |
Lowlander
Lid sinds: 03 Jan 2005
 |
Geplaatst op: Wed 23 Feb 2005 om 22:01:57
|
Valentijnsdag. De hele morgen zit Andreas bij de voordeur, als een opgefokte waakhond, te wachten tot de postbode geparfumeerde, roze envelopjes door de brievenbus schuift. In zijn gedachten belt de postbode zelfs aan omdat het geen beginnen aan is om een postzak vol met geparfumeerde roze envelopjes door de brievenbus te schuiven.
Andreas heeft een warm gevoel in zijn maag. Hij voelt dat hij deze keer geluk heeft, in zijn leven heeft hij al 31 Valentijnsdagen mee mogen maken en nooit schoof de postbode geparfumeerde, roze envelopjes in zijn brievenbus.
Wel een keer, hij was 26, kreeg hij zijn eigen verzonden Valentijnskaartje terug, toen hij op goed geluk een meisje, wat in groep zes van de Basisschool bij hem in de klas zat en toen een keer bij hem was komen spelen, een briefje stuurde. “Beste Dirkje, je kent me waarschijnlijk niet meer maar ik moet al 16 jaar aan je denken.” Maar dat meisje woonde niet meer op dat adres. Hij was er een week kapot van. Toen hij later op zoek ging naar haar nieuwe adres, en haar telefoonnummer bemachtigde, heeft hij haar nog wel een paar keer geprobeerd te bellen.
Na een week stond de politie voor de deur. Gearresteerd wegens stalking. Vanaf dat moment heeft ie een straatverbod. Mag nooit meer in Biezenmortel komen, daar waar ze inmiddels heen was verhuisd. Hij wist niet eens waar het lag.
En vorig jaar had hij heel geheimzinnig een kaartje gericht aan het zeventienjarige buurmeisje in een jongerentijdschrift geschoven en heel sneaky, toen ze alleen thuis was, door de brievenbus geschoven. Kreeg hij een dag later de vader aan de telefoon. Of buurman de vieze pedo even niet achter zijn onschuldige dochter aan wilde gaan, laat hem maar naar de kinderspeelplaats gaan. Nou, Andreas had die onschuldige dochter al een keer in de bosjes zien liggen met Pieter, de slager, zo onschuldig was ze helemaal niet! Bovendien, hij had haar regelmatig door zijn verrekijker bekeken als ze topless lag te zonnen in de tuin, een meisje kon je haar inmiddels ook niet meer noemen. Maar dat argument ging er bij de buurman niet echt in, een minuut later lag hij knock-out in zijn gang. Een half jaar later vond hij zijn linkervoortand terug onder het dressoir.
Twaalf uur. Postbode is laat vandaag. Hij kijkt vluchtig op naar de kalender, en nu pas bedenkt hij zich dat het maandag is. Dan is de postbode er pas rond een uur of twee. Ze zouden het moeten verbieden, Valentijnsdag op maandagen. Razendsnel smeert hij een boterham en propt hem in zijn mond, zooo… lunch ook achter de rug. Om zijn Valentijnsgevoel wat op te pompen zet hij “Knuffelrock 5” aan en zingt keihard mee. In het aangrenzende huis begint een hond te janken, waarop Andreas besluit zijn solozangcarrière maar weer in de ijskast te zetten.
Één uur. Andreas zit nog altijd op de trap naast de brievenbus, zijn tot voor kort nog te lange nagels inmiddels verworden tot minieme stompjes die zijn redelijk strakstaande spanningsboog niet verhullen. Knuffelrock 5 is inmiddels afgelopen, met zijn vingers onderneemt hij een poging om ‘Baby Love’ van The Supremes op de deurklink te trommelen. Hmm… goh, gevoel voor ritme heeft ie wel… toch maar eens een drumstel aanschaffen misschien. Zal de buurman leuk vinden. “Dat zal em leren! Een beetje mijn tand uit mijn mond slaan… loop je op je dertigste al met een stukje kunststof in je mond”, denkt Andreas, in gedachten al een drumcarrière bij een gigantische Amerikaanse rockband beginnend. Nu nog een goede artiestennaam bedenken. ‘Dizzy Dre The Drumboy’ lijkt em wel wat. Hij rockt rustig door.
Vijf voor twee. Met diep ingevallen ogen en een inmiddels kale plek op zijn hoofd van het harentrekken hangt Andreas half onderaan de trap. Nog een paar minuten. Dan komt de postbode. Hij moet ongelooflijk nodig naar het toilet van de spanning, maar stel je voor dat hij de postbode mist. Nee, hij vouwt zijn benen wel over elkaar. Misschien dat dat remmend werkt.
De telefoon. Al vloekend en tierend vliegt Andreas naar de telefoon, en rent direct weer terug, de postbode is belangrijker. In de deuropening naar de gang begint hij te twijfelen. Stel je voor dat zijn geheime aanbidster hem belt, in plaats vaneen kaart sturen! Hij vliegt nog harder terug naar de telefoon. Zijn hart slaat al enkele slagen over bij de gedachte aan het geweldige vrouwspersoon dat nu in spanning wacht tot hij opneemt. Hij moet wel goed overkomen natuurlijk. Hij schraapt zijn keel en pakt de hoorn van de haak.
Met een prachtige, zoetgevooisde stem zegt hij:”Goedemiddag, met Andreas van den Berg!” Geweldig. Dat klonk schitterend, hij moet wel een eerste indruk van wereldformaat hebben achtergelaten met deze intro, flitst er door Andreas’ hoofd.
“Hoi Dre, met je moeder…” Andreas smijt woedend de telefoon op de haak. Direct daarna gaat de telefoon weer, maar hij trapt er niet weer in. Met woeste tred spoed hij zich weer naar de gang.
Hij voelt iets doorlekken, en duikt meteen het toilet in, pist hij verdomme nog bijna in zijn broek ook door die trut van een moeder. Hij gaat zitten, dept zijn broek een beetje droog, de schade was gelukkig beperkt gebleven tot enkele kleine druppeltjes.
Twee minuten later, als hij klaar is, springt hij met een woeste sprong de gang weer op. Tot zijn schrik ligt de post inmiddels op de mat.
Alleen de jaarlijkse lingeriekalender waar hij zich 5 jaar geleden in een eenzaam moment eens op geabonneerd heeft. Hij snuffelt aan de kalender, in de hoop dat er een geparfumeerd, roze envelopje tussengeschoven is. Maar nergens iets te vinden.
Ten einde raad smijt hij de voordeur open en kijkt om zich heen waar de postbode is gebleven. Hij ziet nog net een rooie fietstas de bocht omrijden. Andreas rent er als een oud, hijgend paard achteraan.
Als hij hem heeft ingehaald en heeft gemaand om te stoppen, graait Andreas in het wilde weg in de fietstassen op zoek naar geparfumeerde roze envelopjes die aanhem toebehoren. Hij slingert alles op straat, tot hij een duw van de postbode krijgt. “Wat flik je me nou man! Val iemand anders lastig!”, zegt de postbode.
“Maar… Maar… jij houdt mijn Valentijnskaartjes achter!”
De postbode schudt zijn hoofd meewarig en begint de post van de grond op te rapen.
Onbegrijpend en volledig in de war slentert Andreas weer naar huis. Hij heeft tenminste de lingeriekalender nog.
|
|
|
|
|
|
| Auteur |
Bericht |
Lingirl
Lid sinds: 20 Dec 2004
|
Geplaatst op: Wed 23 Feb 2005 om 22:12:28
|
Heey Low! Cool hoor die column!! Maar ehm...... ik word er bijna zelf ongelukkig van..... Snif: zo'n einde....  (Dat het nog erger is dan mijn valentijnsdagen..... wist niet dat dat kon  )
Laten we praten zonder woorden... Dat zegt zoveel meer (Frank Boeijen)
|
|
|
|
|
|
| Auteur |
Bericht |
nilau
Lid sinds: 04 Nov 2004
 |
Geplaatst op: Wed 23 Feb 2005 om 22:37:34
|
hahahah geweldig low
Wat heb ik genoten van je verhaal.
Echt super zo mogen er wat mij betreft wel meer verschijnen.
ga zo door gogogogogogogo lowtjeeeeeee 
hmz......oi......LB
|
|
|
|
|
|
| Auteur |
Bericht |
VuurVlinder
Lid sinds: 25 Sep 2004
 |
Geplaatst op: Thu 24 Feb 2005 om 13:27:04
|
| Deze eerste colum heeft mijn lachspieren gekieteld...........laat me nog maar vaak lachen Low.....
|
|
|
|
|
|
| Auteur |
Bericht |
ND;)
Lid sinds: 13 Jun 2004
|
Geplaatst op: Thu 24 Feb 2005 om 18:25:49
|
| Er kwam toch een nieuwe collumm?
|
|
|
|
|
|
| Auteur |
Bericht |
egeltje85
Lid sinds: 02 Feb 2005
 |
Geplaatst op: Thu 24 Feb 2005 om 20:15:46
|
ik heb ook geen kaartje gehad...
prik!
|
|
|
|
|
|
| Auteur |
Bericht |
nouksel
Lid sinds: 10 Jan 2005
|
Geplaatst op: Thu 24 Feb 2005 om 20:17:22
|
Ik ook niet, maar kheb niks te klagen 
To know Life, you must know Death. To know Life, you must die.
|
|
|
|
|
|
| Auteur |
Bericht |
Lowlander
Lid sinds: 03 Jan 2005
|
Geplaatst op: Sun 06 Mar 2005 om 20:37:59
|
Ik wacht er ook op
Nee... ik zoek met smart naar iemand die mij aan wat extra tijd en inspiratie kan helpen eigenlijk, ik was al bijna klaar met de volgende totdat ik em heel slecht vond, em aan mijn vriendinnetje liet lezen en die vond hem vervolgens ook heel saai dus ja, toen heb ik hem maar gepromoveerd naar de oud-papierbak...
|
|
|
|
|
|
| Auteur |
Bericht |
CC
Lid sinds: 07 Jun 2004
|
Geplaatst op: Sun 06 Mar 2005 om 21:36:23
|
Ben ik de schuldige hier dat we nu lang op de volgende column van Lowlander moeten wachten 
It wasn't me .... It wasn't me ..... really.....
|
|
|
|
|
|
| Auteur |
Bericht |
Veerle
Lid sinds: 13 Jun 2006
|
Geplaatst op: Fri 24 Nov 2006 om 14:33:45
|
Hoera! weer bijna Valentijnsdag 
Een optimist is een slecht geinformeerde pessimist.
|
|
|
|
|
|
| Auteur |
Bericht |
D.iamond
Lid sinds: 18 Oct 2006
|
Geplaatst op: Fri 24 Nov 2006 om 15:32:28
|
Veerle schreef op Fri 24 Nov 2006 14:33:45 het volgende :
Hoera! weer bijna Valentijnsdag
naja bijna 
Diamond's are forever
|
|
|
|
|
|
| Auteur |
Bericht |
O'nijn
Lid sinds: 16 Aug 2006
 |
Geplaatst op: Fri 24 Nov 2006 om 17:02:39
|
D.iamond schreef op Fri 24 Nov 2006 15:32:28 het volgende :
Veerle schreef op Fri 24 Nov 2006 14:33:45 het volgende :
Hoera! weer bijna Valentijnsdag
naja bijna
naja hoera
It's a bird, it's a plane, it's a.. no, no, it's a bird.
|
|
|
|
Lowlander's 1e column 
I want more 
erg leuk stukje!!!
